Muzyczna strona miasta: Piosenka wyborcza - recenzja krytyka muzycznego

Jeszcze w piątek przedstawiliśmy naszym czytelnikom piosenkę, którą przygotował Komitet Wyborczy Roberta Żylińskiego. Obiecaliśmy opinię krytyka muzycznego, którego szczęśliwie posiadamy we własnej redakcji.

Krytyka - to powinno być drugie imię lub nazwisko Pawła Walińskiego. To on bowiem na co dzień dla wielu magazynów i portali muzycznych słucha i ocenia nagrania różnych muzyków. Miał niejedną sprzeczkę z wielkimi nazwiskami naszej sceny muzycznej i praktycznie za każdym razem to jego teza brała górę. Słuchacze i fani często oceniali swojego artystę w podobny sposób, w jaki robił to Waliński. Zwyczajnie kupowali lub nie kupowali płyt.

Dlatego przed oceną piosenki wyborczej https://www.youtube.com/watch?v=zKlHgnKH6bA&feature=youtu.be  ludzie o słabych nerwach powinni w tym momencie wyłączyć komputer. A odporni na stres mogą zapiąć pasy.

(Agnieszka Siewiereniuk – Maciorowska/ Foto: Youtube)

Recenzja

Żyliński ze swoją piosenką wyborczą w wykonaniu zespołu Jorrgus lokuje się w zachowawczym nurcie disco polo. Numer to o wątpliwej przebojowości. Brak tu machismo Marcina Millera, czy cygańskiego romantyzmu Zenona Martyniuka. Co więc jest? Niepewny siebie, skryty za okularami niczym wczesny Bob Dylan, wokalista wyśpiewujący refren o przebudzeniu. Przekaz kompletnie nie godny wiary.

Do tego wielce mylący teledysk, w którym bywalcy disco-polowych dyskotek z niezrozumiałych powodów zostali przebrani w garsonki i garnitury. Wywodzący się z gumna Żyliński chcąc pozyskać swój – PSLowski – elektorat powinien postawić raczej na dobry stary ciągnik i beretkę z antenką. Inaczej powstaje dysonans poznawczy. Niezrozumiałe jest też grupowe klaskanie, przywodzące na myśl zajęcia ruchowe w szkole specjalnej. W teledysku niepotrzebnie pokazano również, że duża część kandydatów z list Żylińskiego jest otyła, co jest niedobrym komunikatem oznaczającym, że nie radzą sobie z problemami cywilizacyjnymi.

(Paweł Waliński)