Wybrzeże24: Dziewictwo rzeczników

Znowu ten Joński, kierownik basenu u prezydent Łodzi. Jak nie przed 21 szpitalem, to przy mikrofonie. Wyjaśniał redaktorowi Rachoniowi – i PT publiczności TVP Info – kim powinien być rzecznik praw obywatelskich.

Że nie powinien być związany z partia polityczną. Bo wtedy jest jej rzecznikiem a nie rzecznikiem obywateli. Chyba że wyraża poglądy obywateli, którzy zgłosili Sejmowi jego kandydaturę.

Jak Adam Bodnar.

Zgłoszony we wrześniu 2015 roku przez kartel partyjny PO, PSL, SLD. Co stosunkiem głosów 239 do 155 pozwoliło wyeliminować Zofię Romaszewską.

Jak Irena Lipowicz.

Przez trzy kadencje bezpartyjny polityk sejmowy Unii Demokratycznej i Unii Wolności. Wydelegowana przez prezydenta Kwaśniewskiego na 4 lata do ambasady w Austrii. Zgłoszona przez rząd polski do zarządu fundacji polsko-niemieckiej, a też występująca jako rzecznik spraw polskich w Niemczech. Zgłoszono Sejmowi przez klub Platformy Obywatelskiej w czerwcu 2010 roku.

Jak Janusz Kochanowski.

Jedyny kandydat rekomendowany posłom przez klub Prawa i Sprawiedliwości w lutym 2006 roku.

Jak Andrzej Zoll.

Karnista, ekspert "Solidarności" podczas obrad "okrągłego stołu". Wysunięty do tej funkcji w czerwcu 2000 roku przez klub Unii Wolności, koalicjanta mniejszego Akcji Wyborczej Solidarność. W ugrupowaniu Mariana Krzaklewskiego ogłoszono podczas głosowana dyscyplinę klubową, bo polityczna aura kandydata nie wszystkim się podobała.

Jak Adam Zieliński.

Prawnik, który w l. 1982-1992 był prezesem NSA, a z ramienia PZPR zasiadał w sejmie X kadencji, będąc jednym z dwóch pozytywnie zweryfikowanych kandydatów z listy krajowej. Zgłoszony w maju 1996 roku przez koalicję SLD(SdRP)-UP i zaakceptowany przez parlament.

Jak Tadeusz Zieliński.

Senator I kadencji, który startował w ekipie Komitetów Obywatelskich, a następnie dołączył do klubu parlamentarnego Unii Demokratycznej. W wyborach prezydenckich 1995 roku wystartował z poparciem Unii Pracy, uzyskał ponad 3,5 proc. głosów, zajął 6 miejsce. Rzecznikiem został zaproponowany sejmowi przez polityków Unii Demokratycznej w lutym 1992 roku.

Jak Ewa Łętowska.

Zgłoszona sejmowi PRL, na podstawie ustawy z 1987 roku, przez radę krajowa Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego, Przewodniczącym był pisarz Jan Dobraczyński, a sekretarzem generalnym zmodernizowanego pod potrzeby czasu nowego Frontu Jedności Narodu członek Biura Politycznego KC PZPR Marian Orzechowski. Posłom PZPR. ZSL, SD ta kandydatura przypadła w grudniu 1987 roku do gustu niemal jednogłośnie.

Prawo i Sprawiedliwość wystawiając Bartłomieja Wróblewskiego nie czyni więc zamachu na ład parlamentarny, a wykorzystuje jak wcześniej każda partia możliwości, które przekazali jej dobrowolnie obywatele w urnach.

Demagogia, którą uprawia poseł Joński może być pochodną jego erudycji historycznej, którą zadziwiał telewidzów zanim prezydent Zdanowska powierzyła mu dbanie o miejską pływalnię.

Kadencja Adama Bodnara trwała 5 lat, bo tak stanowi konstytucja. Wygłupił się na koniec kwestionując transakcję już dokonaną. Wcześniej regionalny monopol wydawniczy Polska Press w miastach uwiedzionych przez PO w ogóle mu nie przeszkadzał.

Z taką zaliczką może liczyć na rabat na każdym akwenie pozostającym we władzy PO.

(Marek Formela/ Foto: GSV)