Prof. Andrzej Dworakowski uhonorowany podczas Międzynarodowego Festiwalu Szkół Lalkarskich - grafik, artysta, scenograf. Zobacz dlaczego został wyróżniony.

Ten medal jest niespodzianką i cieszę się, że stowarzyszenie zauważyło, iż w teatrze i w szkole zostawiam swoje ślady - mówi prof. Dworakowski. - Mam nadzieję, że nie będą tak szybko zatarte.

Od 22 lat jestem zaangażowany w festiwal szkół teatralnych jako grafik - mówi prof. Dworakowski. - Pomiędzy drzwiami, które były otwarciem festiwalu i tymi spinaczami, które tworzą serce w tegorocznej edycji, czyli jakąś wspólnotę, były już wszelkiego rodzaju narzędzia użytku codziennego: piła, młotki, sekator do gałęzi, przeróżnego rodzaju przedmioty, które w rękach aktora zamieniają się w lalkę, zamieniają się w przedmiot, który po prostu gra. Stąd hasło festiwalu: Lalka-Nie-Lalka, czyli w rękach aktora wszystko się może wydarzyć, a zadaniem grafika jest to po prostu jak najlepiej sprzedać, jednocześnie nie tracąc swojej osobowości i wdrażanie dobrego projektowania w świat sztuki, miasta i teatru.

W związku z kolejną, 11. edycją Międzynarodowego Festiwalu Szkół Lalkarskich Lalka-Nie-Lalka, która będzie miała miejsce w czerwcu 2024 roku w Białymstoku, chcielibyśmy nagrodzić jego nieoceniony wkład w rozwój festiwalu i uhonorować jego dotychczasową ponad 40-letnią pracę na rzecz sztuki w Polsce oraz wybitne zasługi na rzecz młodych adeptów sztuki lalkarskiej i teatru lalek w Białymstoku.

Rysunek jest nerwem sztuki wizualnej, jej pierwszym oddechem i odruchem, jej weryfikacją. (...) Właśnie rysunek wybrał sobie za powiernika Andrzej Dworakowski. Choć jego działalność twórcza rozkłada się daleko szerzej, bo należą do niej i plastyka teatralna, i grafika różnych przeznaczeń, i malarstwo, jednak rysunek, scalający to wszystko, spełnia u niego rolę przewodnika, "linea et linqua prima". Z niego dopiero bierze się wszystko inne. (...) Dworakowski wybrał go tak, jak lekarz wybiera narzędzie niezbędne do zabiegu - ze świadomością celu. Nie treningu, nie doświadczenia, właśnie celu. Celem uwagi jest tu człowiek i przestrzeń społeczna wokół niego, ta niewidoczna siatka powiązań, zależności i emocji, która nas wiąże wewnętrznie i zewnętrznie, a także popycha do życiowej gry.