Obywatel Gie Żet: Białostoczanie w niebezpieczeństwie! Turyści odlatujący z Krywlan będą rozbijali się w Serbii!

15 kwietnia odbyło się spotkanie przedstawicieli stron zainteresowanych rozbudową lotniska na Krywlanach. Inwestycja jest intensywnie promowana przez Miasto i planowana do jak najszybszej realizacji. Zamierzenia nie były przez kilka lat jasne, możliwe, że nawet nie były wyklarowane, co wzbudziło niepokój społeczny. Zwłaszcza na nagłą, niezapowiedzianą wieść, że trzeba wykarczować blisko 80 ha Lasu Solnickiego. Kolejnym oponentem stały się Lasy Państwowe – zarządzający większością terenu przeznaczonego do ogołocenia z drzew. Co ciekawe, Lasy Państwowe nie sprzeciwiają się wycince. Ich obawy związane są przede wszystkim z ryzykiem wrobienia w nierealne dla leśników obowiązki i ponoszeniem stałych kosztów utrzymania.

Niepewnych rezultatów mieszkańców nurtuje zwłaszcza pytanie – co osiągniemy? Podczas debaty usłyszeliśmy z ust Piotra Niewiarowskiego, przedstawionego jako ekspert do spraw infrastruktury lotniskowej, poważną zapowiedź:

Lotnisko w Białymstoku zostało zaprojektowane w kodzie ICAO 3C. Cyfra odpowiada za długość pasa, „C” odpowiada za rozpiętość skrzydeł i rozstaw kół podwozia. Kod „C” to są samoloty, które są najczęściej wykorzystywane w lotach czarterowych i w lotach – może nie transatlantyckich – ale tego bliższego i średniego zasięgu. To jest Boeing 737, Embraer 170, to jest Airbus 320. Także możliwe są czartery. Wspomniane typy samolotów są chętnie wynajmowane przez biura podróży. Greckie wyspy również je bez problemu przyjmują.

Boeing, Embraer i Airbus to już nie byle co. Pierwszy ze wspomnianych, zależnie od wersji, może zabrać na pokład nawet 200 pasażerów i przelecieć ponad 6 tys. km. 6 tys. km dawałoby nam dostęp do Konga, Indii, Mongolii.

Są jednak pewne ograniczenia. Żeby taką drogę przebyć i tylu pasażerów zabrać, samolot musi mieć pełne zbiorniki paliwa. Kiedy jest w pełni zatankowany potrzebuje pasa startowego przynajmniej 2,5 kilometra. Okazuje się, że z pasa 1350 metrów, a taki jest planowany u nas na najbliższe lata, są w stanie odlecieć wyłącznie specjalne wersje Boeinga, których na świecie jest obecnie ok. 300 sztuk, co stanowi 2% boeingowej populacji. Specjalnie wykonane, przystosowane do mikroskopijnych rozbiegów jednostki obsługują, jak się okazuje, zwykle trasy rzędu kilkuset kilometrów. Najwięcej ich lata na odcinkach powiedzmy 400 km, które pozwalają na niepełne tankowania. Szacunkowo do osiągnięcia są zasięgi do 1000 km, o ile ktoś zainteresowany ma lub specjalnie dla Białegostoku kupi nietypowy wariant samolotu. Niemniej w drodze do Grecji paliwa zabraknie nad Rumunią lub Serbią.

Airbus 320 podobny jest do regularnych odmian Boeinga 737. Wymagana nominalna droga startu przekracza 2 km. Zredukować ją można wyłącznie pozbywając się paliwa lub pasażerów, a więc tracąc zdolności przewozowe.

Lepiej wygląda sytuacja z Embraerem E170. Jednostka dysponuje do 78 miejsc dla podróżnych. Jest to znacznie mniej niż w Boeingu. Ma zasięg 3,9 tys. km, ale pod warunkiem, że do startu dostanie 1582 metry. Według danych technicznych w przypadku pasa o długości 1151 metrów zdoła pokonać 926 km. Są to parametry nominalne. Z interpolacji wynika, że z pasem 1350 metrów możemy liczyć na dystanse 2 tys. km. Otrzymaną liczbę musimy pomniejszyć o zapasy bezpieczeństwa i zwykle niską skłonność przewoźników do ryzykownego wykorzystania długości pasa startowego. Tak czy siak, wydaje się, że granica 1000 km jest do pokonania.

Krywalny w aktualnej koncepcji otwierają więc teoretycznie drogę lotniczą do Hamburga, Bukaresztu, Moskwy czy Helsinek. Pozostaje wątpliwość – czy ktokolwiek zechce oferować regularne kursy do Białegostoku i czy władze miasta są w stanie przeprowadzić trudną inwestycję bez wchodzenia na kolejne, po Lasie Solnickim, miny?

(Źródło:  https://strzalka.press/2021/04/30/bialostoczanie-w-niebezpieczenstwie-turysci-odlatujacy-z-krywlan-beda-rozbijali-sie-w-serbii/ Obywatel Gie Żet/ Foto: Pixabay)