Skrajna otyłość u dzieci: pionierska operacja w Białymstoku

W Uniwersyteckim Dziecięcym Szpitalu Klinicznym w Białymstoku dokonano historycznego osiągnięcia - przeprowadzono pierwszą w dziejach placówki i pionierską na Podlasiu operację bariatryczną u pacjentki poniżej 18. roku życia. Sukces ten to zasługa połączonych sił chirurgów UDSK oraz cennej konsultacji dr. Mikołaja Czerniawskiego z I Kliniki Chirurgii Ogólnej i Endokrynologicznej USK.

Nastoletnia dziewczynka, ważąca 132 kg przy wzroście 165 cm, stanęła przed wyzwaniem otyłości, której nie udało się opanować tradycyjnymi metodami. Pomimo wielu prób leczenia zachowawczego, ścisłych diet i wsparcia psychologicznego, jej masa ciała pozostawała na niebezpiecznie wysokim poziomie. W obliczu rosnącego ryzyka poważnych schorzeń współistniejących, po gruntownej kwalifikacji przez zespół wielospecjalistyczny, podjęto trudną, lecz niezbędną decyzję o interwencji chirurgicznej.

Zabieg, wykonany techniką laparoskopowej rękawowej resekcji żołądka, przebiegł bez zarzutu. Pacjentka, która opuściła już szpital, kontynuuje program opieki dietetycznej i psychologicznej w warunkach domowych.

Profesor Adam Hermanowicz, stojący na czele Kliniki Chirurgii i Urologii Dziecięcej UDSK, wyraził ogromne podziękowania dla całego personelu medycznego - od chirurgów i anestezjologów, po pediatrów, dietetyków, psychologów i pielęgniarki - za ich wzorowy profesjonalizm i poświęcenie.

Prof. Hermanowicz podkreśla, że chirurgia bariatryczna u młodych pacjentów to w Polsce nadal dziedzina raczkująca, realizowana jedynie w bardzo nielicznych ośrodkach. Jednakże, w przypadkach skrajnej otyłości, kiedy inne formy terapii okazują się nieskuteczne, stanowi ona realną, a czasem jedyną, szansę na radykalną poprawę zdrowia i znaczący wzrost jakości życia dziecka.

Kryteria kwalifikacji do leczenia operacyjnego u młodych pacjentów obejmują:

• wskaźnik BMI powyżej 35 - 40, powiązany z obecnością powikłań zdrowotnych;
• minimum 6 - 12 miesięcy intensywnej terapii zachowawczej bez widocznych rezultatów;
• pełne wsparcie ze strony rodziny oraz zaangażowanie wielodyscyplinarnego zespołu specjalistów;
• osiągnięcie odpowiedniego poziomu dojrzałości fizycznej i psychicznej, umożliwiającego świadome uczestnictwo w procesie leczenia.

(PW)