Jagiellonia znów pokonana przez Termalikę! Nieudany rewanż i atak na fotel lidera. Czy to już kryzys?

Jagiellonia Białystok przeżywa jeden z najgorszych okresów w tym sezonie. W niedzielę (7 grudnia) żółto-czerwoni ulegli w Niecieczy miejscowej Bruk-Bet Termalice 1:2. Białostoczanie - mimo przewagi w posiadaniu piłki (ponad 70%) i ogromnej liczby stworzonych sytuacji - przegrali z ostatnim zespołem w tabeli. Ta porażka symbolicznie otwiera rundę wiosenną i oznacza, że Duma Podlasia po raz kolejny nie wykorzystała szansy na wskoczenie na fotel lidera Ekstraklasy. Co gorsza, był to już czwarty przegrany mecz Jagiellonii w ciągu sześciu tygodni. Chyba to pora mówić o kryzysie Jagi...

Niedzielne starcie było powtórką koszmaru z inauguracji sezonu, kiedy to Termalika sensacyjnie rozbiła Jagę 4:1 w Białymstoku. Białostoczanie wtedy jednak byli w odmiennej sytuacji: w trakcie konstruowania zespołu, z częścią graczy bez odpowiedniego przygotowania i po serii porażek sparingowych w kiepskim stylu. W niedzielę Jaga grała w Niecieczy żądna rehabilitacji, z opinię rewelacji jesieni i niemal pewnym udziałem w wiosennej Lidze Konferencji. Tymczasem scenariusz meczu był jeszcze bardziej kuriozalny niż ten z lata: Jagiellonia strzeliła oba gole – niestety jeden do własnej bramki. 

Od początku meczu to białostoczanie przejęli inicjatywę. Strzały Afimico Pululu i Jesusa Imaza z bliskiej odległości wymagały interwencji świetnie dysponowanego tego dnia bramkarza Termaliki, Adriana Chovana. Ekipa Adriana Siemieńca nie miała pomysłu jak zmusić golkipera gospodarzy do kapitulacji, a miejscowi zaparkowali autobus pod własnym polem karny. Cóż z tego, że Jagiellonia tłamsiła rywala, który ustawiony był nisko i czekał tylko na kontry. Na dodatek białostoczanie grali przewidywalnie: dość jednostajnie, wymieniając mnóstwo podań i na granicy ryzyka. Nie jest usprawiedliwieniem gorsza forma Leona Flacha, brak Tarasa Romaczuka (wszedł po godziny gry), Oskara Pietuszewskiego (również pojawił się na boisku na ostatnie 22 minuty) czy Kamila Jóźwiaka.  

W 25. minucie doszło do nieszczęścia. Po rzucie wolnym egzekwowanym przez Damiana Hilbrychta, Dawid Drachal niefortunnie podbił piłkę głową, która odbiła się od słupka i wpadła do własnej siatki Jagiellonii. Była to absurdalna sytuacja, gdyż gospodarze objęli prowadzenie, nie oddając wcześniej celnego strzału! Jagiellonia - po chwili konsternacji - przystąpiła do ataków z jeszcze większą determinacją. Niestety: nadal w tym samym stylu, który nie przynosił efektów innych niż miażdżącą przewagę w... statystykach. Dopiero tuż przed przerwą, w 40. minucie, po centrze Bartłomieja Wdowika z rzutu rożnego, wyrównanie głową zapewnił Bernardo Vital. To kolejna sytuacja, która wskazuje, że sztab szkoleniowy Jagi popracował solidnie nad stałymi fragmentami gry także w ofensywie. Do szatni zółto-czerwoni schodzili z remisem 1:1, czując niedosyt z powodu przebiegu gry, w którym zasługiwali na prowadzenie.

Druga połowa przypominała pierwszą: Jagiellonia miała ogromną przewagę w posiadaniu piłki (73% – 23%) i wymieniała setki podań. Niestety ale brakowało tego jednego - kluczowego, które dawałoby więcej stuprocentowych okazji. Zresztą - kiedy już do nich dochodziło to zawodziła skuteczność. Bliski uzyskania prowadzenia dla Jagi był Wdowik, który potężnie huknął z dystansu, ale minimalnie niecelnie. W 68. minucie trener Siemieniec zaskoczył wszystkich: na murawę wszedł Oskar Pietuszewski. Po meczu z GKS-em Katowice media informowały, że jego uraz stawu skokowego wyklucza go z gry do wiosny, tymczasem kontuzja okazała się niegroźna. Był to uraz kostki, a sztab medyczny Jagi doprowadził młodego pomocnika do gotowości do gry. Niestety Pietuszewski, Sergio Lozano i wprowdzony wcześniej Romanczuk nie odmienili znacząco oblicza Jagi. Na domiar złego, kiedy przewaga Jagi zmęczonej szturmami na bramkę Chovanca zaczęła maleć to uderzyła Termalika. W 77. minucie szybki atak gospodarzy celnym strzałem sfinalizował Kamil Zapolnik. Były wychowanek jagiellońskiej akademii skorzystał z niefortunnej pomocy gracza gości – piłka odbiła się od nogi Norberta Wojtuszka, myląc Sławomira Abramowicza. Jagiellonia nie potrafiła już odpowiedzieć, a mecz zakończył się nieoczekiwaną porażką.

Po meczu Adrian Siemieniec miał zafrasowaną minę. Żaden z zawodników gości nie zdecydował się na rozmowę z dziennikarzami, a i sztab medialny nie podesłał do mediów wypowiedzi kogokolwiek z graczy. A Siemieniec na konferencji prasowej odpowiadał na pytania dziennikarzy z Białegostoku mówiących o spadającej formie i początkach kryzysu. Trener Jagiellonii wskazywał na zmęczenie intensywnym terminarzem, ale nie krył frustracji z powodu szukania usprawiedliwień tym właśnie argumentem: 

Wnioski mamy takie jak państwo. Analizujemy momenty, w których się znajdujemy. Nie trzeba być specjalistą, żeby wiedzieć, że ostatnio te końcówki rund tak wyglądają. [...] Nie chcę za bardzo o tym mówić, bo nawet jak sam siebie słyszę, to brzmi jak wymówka. Ale to ma wpływ na to, jak zespół wygląda. W grudniu trudno, żeby nie było oznak zmęczenia. Tak jak powiedziałem, to nie jest fajny moment, by o tym mówić, bo to wygląda, jak szukanie wymówek.