Lecą Wióry: Nie będzie baby, nie będzie lasu!

Odbywają się rokrocznie w polskim zrównoważonym i tak dalej leśnictwie akcje odnowieniowe. Obrazuje się je wykresami i słupkami na naradach gospodarczych, chełpi się ich wynikami w prasie i rozmaitych broszurach. Tysiące hektarów upraw leśnych napawa duma polskiego wielofunkcyjnego gospodarza lasu, ale za tym sukcesem, za tym wyjątkowym na skalę światową osiągnięciem stoi nie kto inny jak baba z lasu.

Bez tej baby wykresy i słupki stanowiłyby obraz nędzy i rozpaczy, podobnie jak lesistość kraju, a program jej zwiększania należałoby zawiesić na kołku. Albowiem baba przy odnowieniach i zalesieniach jest nieodzowna i niezastąpiona.

Tylko baba z lasu nadaje się do sadzenia sosenek, świerczków czy rozmaitych grabów. Próbowano zastąpić ją wielokrotnie mężczyzną, ale okazywał się on tak marnym jej substytutem, a posadzone przezeń uprawy miały tak kiepską udatność, że jedynie ZUL desperat albo leśnik pozbawiony rozumu, decydował się na taką zamianę. Mężczyzna zagina korzonki sosenkom, nie dba o właściwą głębokość zakopania świerczków czy dąbków, albowiem nie potrafi właściwie odróżnić szyi korzeniowej od pędu wierzchołkowego, ponieważ chłop w lesie nie jest detalistą. Dla niego liczy się bardziej, że sąsiednia para wyprzedziła go o te dwadzieścia metrów i należy ją pilnie dogonić.

Próbowano babę zastąpić sadzarką. Różnie można tam dywagować o plusach i minusach obu tych urządzeń, ale baba nie potrzebuje dobrze przygotowanej gleby i się w robocie nie zacina.



Robota przy sadzeniu lasu nadaje się dla bab z jeszcze jednego ważnego powodu. Otóż mało która baba przybywa do lasu celem szybkiego wzbogacenia się i zdobycia ogromnej fortuny podczas prac zalesieniowych, o co zresztą niełatwo.

Baba nie przelicza każdej posadzonej sadzonki na grosze, za które zgodziła się ten las sadzić, a cierpliwie wtyka maluśkie drzewka w Matkę Ziemię ku chwale i dla dobrobytu przyszłych pokoleń. Mężczyzna zaś przelicza je w każdym momencie i w wyobraźni już je wymienia w sklepie na artykuły pierwszej potrzeby (a jakie kto ma potrzeby, to już my dobrze wiemy). I kiedy dochodzi do momentu co właściwie będzie mógł wymienić za dniówkę pracowitego sadzenia drzewek, decyduje że na dugi dzień nikt go do tej roboty kijami nawet nie zapędzi i nie pojawia się w pracy. To już lepiej pod sklepem postać i czekać na jakiegoś wioskowego Rokefelera co pożyczy na te najpierwsze z ludzkich potrzeb. A baba zawsze przyjdzie. Nawet jak nie trzeba.

Z babami zawsze jest weselej podczas sadzenia. Zwłaszcza kiedy przegapiło się kilka ostatnich odcinków Klanu, baby są nieocenionym źródłem wiedzy. Baby uśmierzają konflikty pomiędzy mężczyznami, którzy kopią dołki pod sadzonki, przez co wzrasta wydajność prac, albowiem częste bójki znacząco ją obniżają i powodują tymczasowe absencje.

Zaś zakończenia prac odnowieniowych, takie prawdziwe, tradycyjne – z wódką, boczkiem wędzonym, ogórkami i ogniskiem, są bez bab wprost nie do wyobrażenia. Dlatego należałoby pośród wszystkich wykresów i słupków uhonorować jakoś babę z lasu, bez której wiele upraw w ogóle by nie powstało. Pośród wielu pomników, tablic i głazów pamiątkowych stawianych w lasach bez żadnego sensu, ten jeden pomnik miałby rację bytu.

(http://lecawiory.blog.pl/2016/03/13/nie-bedzie-baby-nie-bedzie-lasu/ Foto: sxc.hu/ woman-statue)