Reklama
Mówią o nim „czarnuch”
15/01/2014 11:33
Na przerwach w szkole chodzi sam. Koledzy się od niego odsuwają, a do domu nikt nie chce przyjść by wspólnie pograć w gry komputerowe. Tak wygląda codzienność dziewięcioletniego Adriana.
Skontaktowała się z nami Mama chłopca, która nie może patrzeć jak jej dziecko się męczy. Agnieszka samotnie wychowuje syna, ale radzi sobie. Ma pracę, mieszka ze swoją babcią, ale codziennie serce jej się kraje, kiedy widzi jak jej syn się męczy i przeżywa to, co słyszy w szkole i na podwórku. Dlaczego? Bo ma ciemniejszą karnację niż inne dzieci.
- Trudno mi o tym mówić, bo nie przywykłam się skarżyć. Ale nie mogę dłużej stać bezradnie wobec tego co się dzieje z Adrianem. On niczemu nie jest winien, a cierpi – opowiada nam. – To nie jego wina, że ma ciemniejszą skórę. Tak po prostu życie się ułożyło. Chciałabym za waszym pośrednictwem dotrzeć do innych rodziców, aby wytłumaczyli swoim dzieciom, że nie można kogoś gorzej traktować, jeśli ma inny kolor skóry lub wygląda inaczej.
Adrian nie jest ciemnoskóry. Ma po prostu ciemniejszą karnację. Jego tato był Egipcjaninem. Był, ponieważ nie żyje. Pojechał do rodziny, do Egiptu, podczas zamieszek. Tam pojawił się w niewłaściwym miejscu, o niewłaściwej porze i zginął. Agnieszka z mężem wcześniej mieszkali w Wielkiej Brytanii, ale po śmierci męża postanowiła wrócić z synem do Polski, bo tam wszystko jej przypominało tego, którego już nie ma. Poza tym okazało się, że trzeba koniecznie zająć się chorą babcią. Agnieszka wróciła do Białegostoku, ale szybko chciała znów wyjechać.
- Nie mogę powiedzieć, że ktoś mnie prześladował z powodu mojego zmarłego męża. Ale synek nie czuł się tu dobrze. Szybko dzieci zaczęły go przezywać „czarnuch”, a on przychodził i pytał mnie „dlaczego” – żali się Agnieszka. – Wiem, że w szkole nauczyciele zwracają uwagę i dziękuję im za to, ale podczas przerw syn zawsze jest sam, nikt się z nim nie bawi i nie rozmawia. Kiedyś tylko słyszałam na własne uszy jak jedna z matek powiedziała do swojego syna, żeby się z Adrianem nie zadawał, bo jest taki ciemny jak cygan i na pewno coś ukradnie. Było mi bardzo przykro. Chciałam z nią porozmawiać, ale powiedziała, że nie mamy o czym. To nie dzieci są złe, nietolerancji uczą ich rodzice.
Może być w tym sporo prawdy, ponieważ jak się dowiedzieliśmy od Agnieszki, Adrian miał przez krótki czas kolegę. Chłopiec czasami przychodził do nich do domu i dzieci bawiły się razem. Któregoś dnia kolega przestał przychodzić.
- Spotkaliśmy go na podwórku, zapytałam, czemu już nie przychodzi do Adriana – mówi Agnieszka. – On powiedział, że rodzice mu zabronili bo nauczy się islamu. Totalna bzdura! Adrian jest ochrzczony w kościele i nie ma nic wspólnego z islamem. Mój zmarły mąż nigdy nawet nie naciskał na to, żeby pójść do meczetu, nigdy nie uczył syna koranu, ani takich rzeczy. Adrian nawet imię ma polskie.
Agnieszka jest smutna z powodu swojego syna. Ona daje radę, ale powiedziała nam, że gdyby nie to, że musi zająć się chorą babcią, wyjechałaby stąd z powrotem do Anglii, gdzie takich słów nikt nie używał nigdy w stosunku do jej dziecka.
- Proszę wszystkich rodziców o to, by uczyli swoje dzieci, że każdy jest takim samym człowiekiem. Nie ważne jaki ma kolor skóry, jak wygląda, czy się ubiera. Każde dziecko chce się bawić, śmiać się, być kochane. Drodzy rodzice nie róbcie ze swoich dzieci małych rasistów. Mój syn nikomu nic złego nie zrobił, a jest smutny, samotny, a ja nie umiem mu pomóc. Na razie ma 9 lat, ale kiedy będzie starszy, będzie mi trudniej z nim rozmawiać. Jak mu wytłumaczę, że jego ojciec był dobrym człowiekiem? Jak mu wytłumaczę, że on też jest dobrym człowiekiem? Nikomu nic nie zrobił, a inne dzieci się od niego odsuwają, jakby był przestępcą? Rodzice, pomóżcie mi i mojemu synowi. Na pewno nikt z was nie chce, by tak cierpiało wasze dziecko! – kończy Agnieszka ze łzami w oczach.
Pozostaje mieć nadzieję, że apel matki Adriana nie pozostanie bez echa. Być może znajdą się rodzice, którzy wytłumaczą swoim dzieciom, że Adrian jest taki sam jak wszyscy i zachęcą je do tego, by się z nim zaprzyjaźnić.
Cezarion
Skontaktowała się z nami Mama chłopca, która nie może patrzeć jak jej dziecko się męczy. Agnieszka samotnie wychowuje syna, ale radzi sobie. Ma pracę, mieszka ze swoją babcią, ale codziennie serce jej się kraje, kiedy widzi jak jej syn się męczy i przeżywa to, co słyszy w szkole i na podwórku. Dlaczego? Bo ma ciemniejszą karnację niż inne dzieci.
- Trudno mi o tym mówić, bo nie przywykłam się skarżyć. Ale nie mogę dłużej stać bezradnie wobec tego co się dzieje z Adrianem. On niczemu nie jest winien, a cierpi – opowiada nam. – To nie jego wina, że ma ciemniejszą skórę. Tak po prostu życie się ułożyło. Chciałabym za waszym pośrednictwem dotrzeć do innych rodziców, aby wytłumaczyli swoim dzieciom, że nie można kogoś gorzej traktować, jeśli ma inny kolor skóry lub wygląda inaczej.
Adrian nie jest ciemnoskóry. Ma po prostu ciemniejszą karnację. Jego tato był Egipcjaninem. Był, ponieważ nie żyje. Pojechał do rodziny, do Egiptu, podczas zamieszek. Tam pojawił się w niewłaściwym miejscu, o niewłaściwej porze i zginął. Agnieszka z mężem wcześniej mieszkali w Wielkiej Brytanii, ale po śmierci męża postanowiła wrócić z synem do Polski, bo tam wszystko jej przypominało tego, którego już nie ma. Poza tym okazało się, że trzeba koniecznie zająć się chorą babcią. Agnieszka wróciła do Białegostoku, ale szybko chciała znów wyjechać.
- Nie mogę powiedzieć, że ktoś mnie prześladował z powodu mojego zmarłego męża. Ale synek nie czuł się tu dobrze. Szybko dzieci zaczęły go przezywać „czarnuch”, a on przychodził i pytał mnie „dlaczego” – żali się Agnieszka. – Wiem, że w szkole nauczyciele zwracają uwagę i dziękuję im za to, ale podczas przerw syn zawsze jest sam, nikt się z nim nie bawi i nie rozmawia. Kiedyś tylko słyszałam na własne uszy jak jedna z matek powiedziała do swojego syna, żeby się z Adrianem nie zadawał, bo jest taki ciemny jak cygan i na pewno coś ukradnie. Było mi bardzo przykro. Chciałam z nią porozmawiać, ale powiedziała, że nie mamy o czym. To nie dzieci są złe, nietolerancji uczą ich rodzice.
Może być w tym sporo prawdy, ponieważ jak się dowiedzieliśmy od Agnieszki, Adrian miał przez krótki czas kolegę. Chłopiec czasami przychodził do nich do domu i dzieci bawiły się razem. Któregoś dnia kolega przestał przychodzić.
- Spotkaliśmy go na podwórku, zapytałam, czemu już nie przychodzi do Adriana – mówi Agnieszka. – On powiedział, że rodzice mu zabronili bo nauczy się islamu. Totalna bzdura! Adrian jest ochrzczony w kościele i nie ma nic wspólnego z islamem. Mój zmarły mąż nigdy nawet nie naciskał na to, żeby pójść do meczetu, nigdy nie uczył syna koranu, ani takich rzeczy. Adrian nawet imię ma polskie.
Agnieszka jest smutna z powodu swojego syna. Ona daje radę, ale powiedziała nam, że gdyby nie to, że musi zająć się chorą babcią, wyjechałaby stąd z powrotem do Anglii, gdzie takich słów nikt nie używał nigdy w stosunku do jej dziecka.
- Proszę wszystkich rodziców o to, by uczyli swoje dzieci, że każdy jest takim samym człowiekiem. Nie ważne jaki ma kolor skóry, jak wygląda, czy się ubiera. Każde dziecko chce się bawić, śmiać się, być kochane. Drodzy rodzice nie róbcie ze swoich dzieci małych rasistów. Mój syn nikomu nic złego nie zrobił, a jest smutny, samotny, a ja nie umiem mu pomóc. Na razie ma 9 lat, ale kiedy będzie starszy, będzie mi trudniej z nim rozmawiać. Jak mu wytłumaczę, że jego ojciec był dobrym człowiekiem? Jak mu wytłumaczę, że on też jest dobrym człowiekiem? Nikomu nic nie zrobił, a inne dzieci się od niego odsuwają, jakby był przestępcą? Rodzice, pomóżcie mi i mojemu synowi. Na pewno nikt z was nie chce, by tak cierpiało wasze dziecko! – kończy Agnieszka ze łzami w oczach.
Pozostaje mieć nadzieję, że apel matki Adriana nie pozostanie bez echa. Być może znajdą się rodzice, którzy wytłumaczą swoim dzieciom, że Adrian jest taki sam jak wszyscy i zachęcą je do tego, by się z nim zaprzyjaźnić.
Cezarion
Reklama
Komentarze opinie
Podziel się swoją opinią
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Reklama
Wideo ddb24.pl
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
7 to najgorsza szkoła do jakiej można wysłać dziecko. Sama tam chodziłam jak byłam mała, i nauczycielka nigdy nie reagowała na to, że cała klasa się nademną znęcała (odwracała się w drugą stronę) bo byłam "inna". Tam uczy się patologia i ścierwo.
W Polsce społeczeństwo jeszcze nie dojrzało do demokracji a tolerancja to dla nich jest obcy temat,z takimi ludźmi trzeba nauczyć się żyć sam mieszkam w Francji od 3 lat i na co dzień spotykam się z takimi ludźmi.Polska to kraj ludzi którym myślenie sprawia ból.
Popieram, tak nie może być. PS. Piękny awatar...
Swiat byłby lepszy i piękniejszy, gdyby twoi rodzice kiedyś nie zapomnieli o prezerwatywach...
Zgadzam się z ów apelem i całkowicie go popieram! Tak nie wiele trzeba by zostać odrzuconym przez rówieśników zwłaszcza gdy jest się dzieckiem... Wystarczy mieć inną karnację, jedno oko czy rękę itd by być dziwakiem nie do przyjęcia ale kto się o taką odmienność prosił? Ludzie czas się obudzić! www.pieklo-dziecinstwa.pl
Do jest nie do przyjęcia.Ja mieszkam w Wielkiej Brytanii moje dzieci chodzą do angielskiej szkoły prawie wcale nie znają języka. Z moim synem uczy się chłopiec który jest czarny i się super rozumieją a do tego chodzi takze chłopiec,który ma zespół downa i uczy sie z normanymi dziećmi w Polsce to nawet nie ma co marzyć żeby ak było tylko wszędzie rasizm i wyśmiewanie się z innych.Ludze skończcie z tym bo Polska zawsze będzie nazywana krajem debili i bandytów!!!
Trzeba się było ze smotruchem nie puszczać... Ja nie mam nic do czarnych, ale WSZYSCY POWINNI BYĆ BIALI!
Jeśli kadra pedagogiczna w szkole jest taka głupia, żeby nie reagować na dyskryminację, to należy zmienić szkołę, nie ma co męczyć dziecka w zacofanym środowisku. Ja polecam szkołę podstawową nr 7 w Białymstoku. Tam chodzą dzieci czeczeńskie i dzieci i nauczyciele wiedzą, że na świecie są nie tylko blondyni o niebieskich oczach, ale też inne palety kolorystyczne. ZMIENIAĆ SZKOŁĘ JAK NAJSZYBCIEJ!
...wyznacznikiem moraloność jest jedynie taka matka to powstanie kolejny zacofaniec, który nie będzie przykładał się do rozwoju społeczeństwa tylko wręcz w jego cofaniu.
asd, jak mówisz że to historia zmyślona to proponuje się obudzić i przejżeć na oczy. Młodsze pokolenie inaczej już podchodzi do innych wyznań, czy narodowości natomiast te stare raszple co mają w głowach gówno zamiast rozumu właśnie starają się nawpychać te gówno do głowy swoich dzieci. Jak będzie młody jakiś bardziej świadomy to pokajkimś czaasie zrozumie, że matka pieprzy głupoty ale znajdzie się dzieciak, którego.....
A przecież nawet gdyby Adrian i jego rodzina była innego wyznania, nikt nie powinien się od nich odsuwać. To pokazuje, jak wiele jeszcze w Polsce musi się zmienić: Matka czuje potrzebę tłumaczenia, że Adrian jest ochrzczony, by dziecko nie było odrzucane przez społeczeństwo. Tak nie powinno być, a jest jeszcze gorzej. Artykuł bardzo mnie zasmucił. Pochodzę z zupełnie innej części Polski i mam wrażenie, że u mnie (na szczęście) tak nie jest (a przynajmniej nie w takim stopniu), ale może po prostu nie jestem świadoma?
Niestety, historia nie jest zmyślona. Tak się dzieje w naszym mieście. A te słowa, to cytat z mamy Adriana
Brzmi jak zmyślona historia, zwłaszcza fragment z rodzicami nie pozwalającymi dziecku odwiedzać chłopca. Do tego - "To nie jego wina, że ma ciemniejszą skórę." sugeruje, że posiadanie innego koloru skóry to wina, kara...