Monika Czudzinowicz. Pierwsza z Podlasia na Mundialu (WIDEO)

Monika Czudzinpwicz: Finały odbędą się od 21 listopada do 7 grudnia. Z Europy jedzie nas osiem, ogólnie z całego świata będzie 27 sędzi. Udało się właśnie dostać do tej europejskiej ósemki. Jak to wszystko się potoczyło? Grałam w piłkę od małego dzieciaka. 

Później była najpierw piłka trawiasta, gdzie też sędziowałam. A jeszcze później był futsal, jak już zaczęłam studiować. Wtedy też poszłam na kurs sędziowski i tak mi się spodobało, że z czasem sędziowałam coraz więcej i więcej, aż udało się być tutaj, gdzie teraz jestem. 

Lubiłam i grać, i sędziować, ale w końcu trzeba było w końcu coś wybrać i postawić na jedną rzecz. Wiem, że futsal jest trochę kontuzjogenny i jeżeli chciałam sędziować wysoko, to musiałam zdecydować się na jedną rzecz. 

To ciężka praca na pewno, bo też nie jest łatwo sędziować te mecze męskie, bo jednak tam są zawodnicy z silnym charakterem i potrafią czasami odpyskować. Ale pracowałam nad tym długo, zwłaszcza nad mentalnością, żeby mieć większą pewność siebie. I radzę sobie. 

Na pewno chęć rozwoju, bo potrafiłam pojechać sama aż do Koszalina, jak był mecz reprezentacji. Jak sędziowałam trawę, to zdarzało się, że w jeden weekend byłam i na meczu trawiastym, a w drugi dzień na meczu futsalowym. Co mną kieruje? Na pewno pasja i chęć rozwoju. 

Na pewno to było spełnienie marzeń. To coś o czym marzyłam. Pracowałam, starałam się na każdym turnieju. Też sporo trenowałam. Sędziowie trenują. Ja miałem treningi swoje własne. I udało się udało. Na pewno jestem szczęśliwa, bo to jedno z moich marzeń, które chciałam osiągnąć. 

To prawda, że limity kobiece są o wiele niższe. Męskie są trudne, ale udaje się zdawać zarówno w egzaminach tych międzynarodowych: UEFA i FIFA i zdać męskie. U nas w Polsce też. 

Tak, staram się biegać regularnie i przebiec chociaż raz w tygodniu ten interwał. Na pewno to jest kluczem, żeby cały czas trenować, a nie obudzić się dopiero, gdy zbliżają się egzaminy, żeby być regularnym. 

Zobaczenie tego wszystkiego z drugiej strony. Zawsze byłam taka dość agresywna na boisku, że nie odstawiałam nogi, więc też potrafiłam sędziom odpowiedzieć. I wiedziałam, żeby się nie wymądrzeć bo to drażni zawodników. Ale też i było mi łatwiej sędziować, bo wiedziałam jak to wygląda z perspektywy zawodniczki też. 

No to prawda, jako sędzia jestem o wiele spokojniejsza niż jak byłam zawodniczką. 

Może zrozumiałam, jak ciężka jest to praca. Takie zrozumienie nastąpiło z mojej strony.

Na co dzień piszę wnioski o dofinansowanie o fundusze publiczne w prywatnej firmie. Realizujemy też przetargi. No i jestem też trenerką. Trenuję dzieci na co dzień, więc trochę tego jest na głowie. 

Jakoś udaje się to wszystko pogodzić, że nawet znajdzie się ten 1-2 dni wolne w tygodniu po pracy. 

Teraz na pewno musimy przejść dużo różnych badań niezbędnych, żeby tam pojechać. Mamy egzaminy w Polsce, żeby sprawdzić czy jesteśmy przygotowani, więc ten wynik też musi zostać przesłany do FIFA. Wylatujemy 10 dni przed Mistrzostwami, żeby się przygotować, zapoznać się jak funkcjonuje system VAR. Tam też będziemy miały przygotowanie fizyczne, taki fitness check. Władze chcą zobaczyć czy wszystkie dziewczyny są w stanie sędziować, chociaż to pewnie będzie tylko formalność. I jesteśmy tam przez dwa tygodnie: finał zaczyna się 21 i kończy 7 grudnia. 

Mistrzostwa będą odbywały się na Filipinach. Z Europy z drużyn zagra Hiszpania, Portugalia, Polska i Włochy. Resztę krajów tu ciężko powiedzieć. 

Tak, są. Jest Ukrainka, Czeszka, Chorwatka, Hiszpanka, Portugalka, Włoszka i dziewczyna z Kosowa.

Tak jest. W sumie z wszystkimi dziewczynami się znamy. Wszystkie ciężko pracowałyśmy. Z szczęścia byłam też niedawno na turnieju w Chorwacji.

Tak, rok temu byłam w Chinach. Na pewno to był bardzo ciekawy turniej. Spędziliśmy tam zarówno mecze męskich reprezentacji jak i żeńskich. Mogliśmy poznać tamtą kulturę. Były czasami problemy z komunikacją, bo angielski nie jest najmocniejszą stroną w Chinach. Ale ogólnie turniej przebiegł dobrze. Współpraca była też dobra z resztą sędziów z innych krajów, z Azji i mam dobre wspomnienia z tego okresu.

Co jest ciężkie? No zrozumienie tych, czasami przestawienie się z pułapu kobiecego do męskiego to na pewno. 

No męska jest twardsza i też łatwiej jest zdefiniować fal. Ale dla mnie sędziuje się łatwiej mężczyzn niż kobiety. To na pewno. U kobiet jest różnie, bo nie jest tak, że jak jest faul, są kopnięte to upadną, tylko czasami starają się grać dalej. Więc tak jakby może są bardziej waleczne, że walczą do końca. Nawet jak jest faul to dalej grają. 

To różnie. Na przykład no tutaj kilku chłopaków z Białegostoku znam, bo jednak też z niektórymi graliśmy w jednym klubie, więc udało się nam poznać. A tak jakoś, jeżeli chodzi o Polskę to nie mam takich jakichś bliższych kontaktów z żadnymi zawodnikami.

Tak, dwa lata temu. A reakcje? Dużo gratulacji. 

Tak, wiedzą. Nie mają z tym problemu, są szczęśliwi i chcą, żebym się rozwijała. 

Tak, no to na pewno było dużo gratulacji, że zasługuję na to i że wiedzą, że ciężko na to pracowałam. 

Cały czas uczę się hiszpańskiego. Nie wiem właśnie czy się przyda. Tam jednak bardziej chyba jest angielski w użyciu i filipiński jako drugi język użytkowy. No ale generalnie to drugim językiem, którym się posługują sędzie futsalu to będzie język hiszpański. Dlatego, że będzie sporo sędzi z Ameryki Południowej i chyba właśnie z Hiszpanii i z Polski. Z Hiszpanką i z Portugalką będę raczej mówiła w tym języku. 

Przeważnie po angielsku, ale czasami właśnie ta znajomość tych podstaw hiszpańskiego nawet się przydaje. Właśnie jak byłam w Chinach i sędziowałam Brazylijczyków, to oni nie w ogóle rozmawiają po angielsku. Więc bardziej tutaj przydawał się hiszpański, żeby coś im powiedzieć.

Mam specjalną platformę do egzaminów. Mam też test teoretyczny i test wideo. Przeważnie składa się to z 20 pytań albo z 20 klipów i mam ograniczony czas na odpowiedź. Siadam o określonej godzinie przy komputerze: czas start i trzeba rozwiązać. I na każde pytanie jest określony czas. Jak zrobimy 20 pytań, to następuje koniec testu. 

Nie. Czasem nawet nie wiemy jaki mieliśmy wynik. Czasami się zdarzało, że instruktorzy pokazywali nam gdzie mieliśmy błędy ale bez poprawnych odpowiedzi, żeby samemu znaleźć odpowiedź. Ale jak teraz mieliśmy te przygotowania z FIFA do Mistrzostw, no to omawialiśmy każdą odpowiedź na następnym spotkaniu. 

Ta selekcja rozpoczęła się półtorej roku temu na spotkaniu, kiedy do Polski przyjechał szef sędziów z Europy, Pedro Nieto Galan. 

Tak. Wtedy dowiedziałam się, że jesteśmy w takiej większej grupie. To była chyba właśnie gdzieś z półtora roku temu. Potem zostałyśmy zaproszone na te pierwsze spotkania takie organizacyjne, gdzie było nas siedemdziesiąt kilka sędzi. No i potem miałyśmy takie spotkania raz w miesiącu z teorii. Później na następnym spotkaniu był test z tego, co nauczyłyśmy się. I było wiele takich spotkań z przerwą właśnie na Mistrzostwa w Uzbekistanie. Wtedy było ciężko realizować spotkania. Miałyśmy też test przygotowania fizycznego w Berlinie i potem kolejna selekcja przyszła teraz w sierpniu. 

Tak. Chociaż już wcześniej miałam od Pedra informacje jak byłam w Chorwacji na turnieju. Ale powiedziałam sobie, że zaczekam aż będzie oficjalna informacja. 

Do zdobycia są jeszcze męskie Mistrzostwa, ale to już nie jest taka łatwa droga. Chociaż wszystko jest możliwe. Wiem, że też jest Olimpiada Młodzieży w przyszłym roku. To zobaczymy. 

Szczerze jeszcze nie myślałam co będzie po tym jak skończę sędziować. Na razie chciałabym sędziować jak najdłużej, jaki będzie zdrowie. A co zdecyduje czas pokaże.

W sędziowaniu? Wszystkiego po trochu na pewno. Lubię pozarządzać, i to że mogę się też poruszać. No i dzięki temu, że sędziuję w Europie mogę podróżować i zdobywać nowe doświadczenia. Zwłaszcza od sędziów, którzy sędziują już wiele, wiele lat i są w tej najwyższej kategorii.