Leczą tańcem i ruchem

 

Białostocki Ośrodek Kultury i Polskie Stowarzyszenie Psychoterapii Tańcem i Ruchem zapraszają na pokaz filmów w ramach Otwartych Spotkań z Psychoterapią Tańcem i Ruchem "Poruszenia 2014". Poruszenia to cykliczna impreza organizowana przez Polskie Stowarzyszenie Psychoterapii Tańcem i Ruchem, od trzech lat organizowana w kilku miastach Polski (m.in. Warszawie, Poznaniu i Krakowie).

W tym roku po raz pierwszy odbędzie się również w Białymstoku. Cel Poruszeń to promowanie wiedzy na temat psychoterapii tańcem i ruchem oraz stworzenie możliwości jej doświadczenia. Uczestnicy mogą samodzielnie przekonać się, jak ruch, taniec i świadomość własnego ciała mogą sprzyjać samorozwojowi oraz pracy z różnymi trudnościami. W ramach Poruszeń w Białymstoku odbędą się warsztaty rozwojowe dla dorosłych i dzieci, bezpłatne konsultacje do terapii, pokazy filmów i dyskusje.

"Słuchając głosu ciała" (10"). Film, wsparty finansowo przez Instytut Tańca i Muzyki, powstał dzięki pracy członków Polskiego Stowarzyszenia Psychoterapii Tańcem i Ruchem oraz osób, które swoim wizerunkiem i doświadczeniem wsparły promowanie tej metody psychoterapii. Cel filmu to przedstawienie podstawowych założeń, jakimi kieruje się psychoterapia tańcem i ruchem jako metoda psychoterapeutyczna oraz zainicjowanie dyskusji na temat jej zastosowań. W filmie pojawiają się pacjenci, współpracownicy, pracodawcy psychoterapeutów, a także sami członkowie stowarzyszenia, którzy dzielą się doświadczeniami i wiedzą na temat tej metody psychoterapii. Metoda ta wykorzystuje dotyk jako jedno z narzędzi budowania relacji terapeutycznej. Dotyk jest istotną kwestią etyczną, narzędziem pracy i komunikacji, z którego należy korzystać w sposób uważny. Osoby występujące w filmie posiadają doświadczenie w tej metodzie pracy, więc pojawiający się dotyk jest w tym wypadku naturalny i bezpieczny. Zdarza się jednak, że dotyku nie stosuje się podczas sesji psychoterapii tańcem i ruchem. Zależy to od wielu czynników, ale przede wszystkim od woli klienta/pacjenta. Koncepcja i koordynacja: Aleksandra Rayska, scenariusz i koordynacja produkcji: Aleksandra Capiga–Łochowicz, Marta Kawczyńska, Katarzyna Maja Molska, Aleksandra Rayska, zdjęcia i montaż: Piotr Sajkowski, muzyka: Krzysztof Łochowcz, edycja audio: Jakub Szydło.

"Breath Made Visible" (82"). Uznawana za prekursorkę ruchu hipisowskiego, Anna Halprin, w swojej pracy odwoływała się przede wszystkim do źródeł tańca i jego pierwotnej aktywności witalnej. Interesowały ją struktura i dynamika ruchu, który mogła potem wykorzystać jako materiał choreograficzny. Taniec był dla niej celem samym w sobie, odrzucała przekonanie, że mogą zajmować się nim tylko profesjonaliści. Pod koniec lat 40. XX wieku przeniosła się z Nowego Jorku – centrum tańca współczesnego – do San Francisco, gdzie działały jedynie trzy niewielkie zespoły taneczne. W 1955 roku założyła San Francisco Dancers’ Workshop, które stało się ważnym ośrodkiem edukacyjnym, przyciągającym takich artystów jak Trisha Brown, Yvonne Rainer czy John Cage. Źródłem inspiracji był dla niej Bauhaus i jego idea zaangażowania w proces (współ)tworzenia różnych mediów artystycznych. Do współpracy zapraszała artystów zajmujących się rozmaitymi dziedzinami sztuki. W ten sposób narodziły się scory/recepty (ang. scores).

 27 marca. Fama, ul. Legionowa 5. Godz. 18.30. Wstęp wolny. Więcej informacji na www.poruszenia.weebly.com.

(mat. pras./Mateusz Kos)