500 plus dla seniora

Od stycznia 2024 w życie weszły przepisy, które znacząco zwiększą możliwości pobierania świadczenia 500 plus dla seniora. To znacząca pomoc finansowa dla osób niesamodzielnych. W Polsce tym wsparciem objętych może być nawet 300 tysięcy osób, z których największa grupa to seniorzy, którzy przekroczyli 75 rok życia.

To wsparcie otrzymuje się co miesiąc jako dodatek to otrzymywanej emerytury lub renty i jego maksymalna wartość wynosi 500 złotych. Dodatek może otrzymać każda osoba, która ukończyła 18 rok życia i są niezdolne do samodzielnej egzystencji. Sytuacja ta musi zostać orzeczeniem o takiej niezdolności do samodzielnego życia oraz dodatkowym orzeczeniem o niezdolności do pracy lub pracy w gospodarstwie rolnym. 500 plus dla seniora przysługuje osobom, których renta lub emerytura nie przekracza kwoty brutto w wysokości 1657,80 zł ale nie więcej niż 2157,80 zł. Do tej kwoty nie są wpisane jednorazowe świadczenia. Osoby ubiegające się o takie wsparcie nie mogą jednak otrzymać świadczeń z zagranicznej instytucji właściwej do spraw emerytalno-rentowych. Dodatkowy warunek to polskie obywatelstwo i miejsce zamieszkania na terenie kraju lub prawo pobytu (dotyczy to osób z terenu UE lub EFTA). Suma świadczeń powyżej 1657,80 zł oznacza zmniejszenie zasiłki poniżej kwoty 500 zł. Waloryzacja emerytur, jaką seniorzy otrzymali po 1 marca oznacza, że świadczenie dla seniorów nie zostanie zmniejszone. Przykładowo: jeżeli senior pobiera emeryturę w wysokości 2000 zł brutt i dostawał uzupełniające świadczenie dla seniora w wysokości 157,80 (do kwoty 2157,80) to od 1 marca jego wartość wzrosła do kwoty 176,58 zł. 

Wniosek o takie świadczenie uzyskuje się na podstawie deklaracji złożonej do ZUS (jest taka możliwość w każdej placówce ZUS lub można przesłać go pocztą). Druki dostępne są na stronie www.zus.pl lub w punktach obsługi klientów w placówkach ZUS. Obowiązkowymi załącznikami do wniosku są: orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji albo orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji lub zaświadczenie wydane (przed 1 września 1997 r.) przez komisję lekarską do spraw inwalidztwa i zatrudnienia orzeczenie o zaliczeniu do I grupy inwalidów – jeśli nie upłynął okres, na jaki orzeczono inwalidztwo. Zamiast wspomnianych dokumentów można złożyć orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i niezdolności do samodzielnej egzystencji lub orzeczenie o całkowitej niezdolności do służby i niezdolności do samodzielnej egzystencji.

PS