Jagiellonia po Termalice: szok, niedowierzenie, obawa, nadzieja. Co mówią piłkarze i trener? (WIDEO)

Szok, niedowierzenia, rozczarowanie, obawa ale i... wiara w przyszłość i zaufanie - to wprawdzie sprzeczne, ale dominujące uczucia jakie towarzyszą fanom Jagiellonii po inauguracyjnej porażce z beniaminkiem Termalicą Bruk-Bet Nieciecza. Szok i niedowierzanie spowodowane jest głównie rozmiarami przegranej (0:4) z rywalem, który w niemal niezmienionym składzie walczył kilka tygodni temu w I lidze. Rozczarowanie i obawa to reakcja na to, że za chwilę Jagę czekają kolejne dwa wyzwanie i nie wiadomo czy Duma Podlasia się podniesie oraz co sądzić o jej postawie. Wiara w przyszłość i zaufanie wynikają z przekonania większości kibiców, że trener Adrian Siemieniec i dyrektor Łukasz Masłowski mają plan na opanowanie kłopotów oraz wiedzą gdzie doszło do błędów. Gorąco radzę: przesłuchajcie bardzo uważnie co mówi Abramowicz, Siemieniec i jak ocenia Jagę Brosz. Wsłuchując się w to można wiele rzeczy zrozumieć!

Zacznijmy od początku: przegrana z Termalicą Bruk-Bet Nieciecza, która zagrała w składzie zbliżonym do tego, w którym triumfowała w I lidze mogła się zdarzyć. Jak zauważyli dziennikarze w składzie żółto-czerwonych na ten mecz aż 8 zawodników to piłkarze, którzy albo Jagiellonię doskonale znają albo grali w niej ostatnio lub całkiem niedawno. Z drugiej strony: Jagiellonii wyrwano wiele ostrych zębów, którymi gryzła rywali (Czurlinow, Skrzypczak, Moutinho, Kubicki, Hansen), którzy wzmacniali potencjał zespołu. Ich miejsce zajęli inni, a potencjalne wzmocnienia mogą mieć jeszcze wątpliwości, który z kolegów jaką ksywkę nosi na boisku. Sklejanie zespołu trwało do ostatnich godzin i ewidentnie się jeszcze nie udało. I to jest błąd: to wszystko trwało za długo i zabrakło czasu na to, aby kilkunastu graczy o dużym potencjale stworzyło drużynę. Nie ma sensu rozważać kto jest temu winien: być może nikt, być może wszyscy w klubie. Ważne, aby wyciągać z tego wnioski. I słowa Adriana Siemieńca wskazują, że on te wnioski wyciąga.

Po drugie: zastanowienie budzą słowa Sławomira Abramowicza, który po meczu powiedział do dziennikarzy, że ten mecz jagiellończycy przegrali w szatni i że porażka to nie jest efekt braku znajomości taktycznej a braków mentalnych. Oznacza to, że szatnia nie jest jeszcze tak bardzo żółto-czerwona, aby po ciosie podnieść się i walczyć co było cechą drużyny prowadzonej przez Siemieńca. Inna rzecz, że Abramowicz twierdził, że gdy Jaga była przy piłce sytuacja nie wyglądała źle. Polemizowałbym z tą tezą: jagiellończycy grali często na pamięć, ale z pewnością każdy z nich pamiętał coś innego. Z faktu, że rywal przejmie piłkę nie ma co robić sensacji: to się zdarza zawsze. Boli, że żółto-czerwoni nie za bardzo wiedzieli co wtedy mają robić i z tego traciliśmy tak łatwo gole. Notabene - mogłoby ich być znacznie więcej i brawa dla Abramowicza, że tak się nie stało.

Po trzecie kibice! Jagiellonia ma niebywałe szczęście, że ma wyjątkową Ultrę. Kibice pokazali, że są w stanie wybaczyć swojej drużynie bardzo wiele. Po meczu zawodnicy podeszli z pewną obawą do trybun i dostali od nich pełne wsparcie. Były okrzyki "Czy wygrywasz czy nie, ja i tak kocham Cię" i inne okrzyki dające wsparcie. Na koniec owacje dostał Adrian Siemieniec, którego nazwisko było długo skandowane i przeplatane brawami. To naprawdę niezwykłe, aby fani potrafili wspierać klub w niepowodzeniu, ale to świadczy nie tylko o charakterze. To także zobowiązanie i dowód zaufania w talent Siemieńca. Trener długo mówił o tym na konferencji prasowej dziękując fanom i między wierszami dając do zrozumienia dziennikarzom, że nie do końca rozumie ich krytycyzm. Nie uchylał się jednak od odpowiedzialności: wziął ją na siebie. Nie był jednak przybity, choć kto go zna widział, że się gotuje wewnętrznie.

Wielu kibiców w komentarzach zauważyło, że Jagiellonia od meczu z Betisem nie rozegrała ani jednego dobrego spotkania. Uwieńczyła to sparingowymi przegranymi, a przegrana z Termalicą była... przewidywalna. Nie w tych rozmiarach, ale logicznie da się ją uzasadnić. I na to Siemieniec odpowiedział zaskakująco mówiąc, że można było starać się o grę w starym składzie, ale zespół musi się rozwijać. Nie da się wyraźniej powiedzieć, że Jagiellonia sezonu 2024/25 osiągnęła powyżej 100 procent możliwości i aby sięgać po więcej trzeba zaryzykować i przebudować kadrę. Musi być więcej graczy, więcej rywalizacji i więcej możliwości, a to niestety oznacza ryzyko i ból porażki. Nie jestem ślepo zapatrzony w Siemieńca i nie wierzę bez zastrzeżeń w każde jego słowo, ale to co mówi potwierdza tylko diagnozy stawiane przez kibiców od kwietnia do dziś. Jagiellonia osiągnęła wszystko co mogła, a nawet więcej i aby zdobyła coś jeszcze musi iść dalej. Czasami nawet przez ogień ryzykując poparzenie. Panika, nerwowe reakcje i złość nie unieważnią tej diagnozy i wyboru: Jaga się przebudowuje i trzeba poczekać z ostateczną oceną co z tego wyniknie. Zachowanie Siemieńca wskazuje, że nie tylko ma plan, ale jest gotów go weryfikować i modyfikować. I w tym ostatnim dostrzegam szansę na przyszłość.

No i na sam koniec: Jagiellonia z najbliższych gier nie może przegrać tylko w Lidze Konferencji, bo tu limitu błędu nie ma. Rywal wymagający nie jest i też przebudował swoją kadrę i żółto-czerwonych stać nawet przy swoich początkowych słabościach na sukces. Ligowe wpadki są do odrobienia o ile ekipa będzie się przebudowywała. Punktów szkoda, ale... jest ich do zdobycia jeszcze naprawdę dużo i nic nie jest wykluczone. Możemy pójść śladem Jagi sprzed dwóch lat lub Śląska sprzed roku. Zakładając, że sztab się nie zmienił i działa opanowując chaos nie pytam czy leci z nami pilot. Wiem, że tak.

Abramowicz był mocno zgaszony i sprawiał wrażenie mocno przygnębionego. Zmartwienia nie krył też Louka Prip, który z pewnością nie ak sobie wyobrażał debiut w żółto-czerwonej koszulce.

A Siemieniec? Mówił sporo i choć uśmiechał się i demonstrował spokój widać było, że wynik go mocno zabolał. Wiedział jednak, że jeżeli od niego do dziennikarzy, kibiców i przede wszystkim do piłkarzy nie popłynie wiara i spokój to nie nadejdzie on z żadnego innego kierunku. Nie miał zatem wyboru: tonował, uspokajał i wyjaśniał.

A co teraz? Jagiellonia musi bardzo szybko się pozbierać, a tempo tej przebudowy zależy właśnie od 33-letniego trenera. Żółto-czerwoni w czwartek (24 lipca) zagrają w eliminacjach Ligi Konferencji z FK Novi Pazar z serbskiej ekstraklasy. A zaraz potem - w niedzielę - czeka ich mecz z Widzewem Łódź. Tym samym, który rozgromił Jagiellonię w sparingu kilkanaście dni temu aż 7:1.

Przemysław Sarosiek