Pan Anatol ostrzy wszystko co trzeba

Pan Anatol. Zakład ostrzenia narzędzi Krasińskiego 2. W garażu za Horteksem. Zakład istnieje od 45 lat.

- Najpierw prowadził teść, potem ja z teściem, a potem ja ze szwagrem.

Pan Anatol ostrzy nóż kuchenny. Przy drugiej maszynie stoi Pan Jan. Patrzy przez wielkie szkło powiększające.

- A co Pan ostrzy? – pytam.

- Cążki do paznokci – odpowiada Pan Jan – Ostrzymy noże, nożyczki, dłuta stolarskie, nożyki i sitka do maszynek do mięsa.

- Sitka też się ostrzy? – pytam.

- Obowiązkowo – odpowiada Pan Anatol znad swojej maszyny. W tym zakładzie panuje iście rodzinna atmosfera i każdy ma coś do powiedzenia – Ostrzymy też sekatory i noże do kosiarek.

- Przed laty to jeszcze łyżwy ostrzyliśmy – dodaje Pan Jan

- Dużo ludzi do was przychodzi? – pytam.

- Coraz mniej – odpowiada Pan Jan – Kiedyś Białystok stał krawiectwem. Ile ludzi z tego żyło przy Kawaleryjskiej! Teraz już prawie nikt nie ostrzy nożyc i overlocków.

- Tymczasem dobrze naostrzyć nożyczki – dopowiada Pan Anatol – to trzeba umieć! My od razu widzimy, czy ktoś u nas ostrzył, czy do partacza poszedł. Źle naostrzone od razu można poznać. I one są już z reguły do niczego.

- No trochę maszyn tu rzeczywiście macie – powiadam.

- Było więcej – odpowiada pan Anatol – Teraz już skansen.

- Ale mamy stałych klientów – mówi Pan Jan.

- To prawda – dodaje Pan Anatol – przychodzi do nas już trzecie pokolenie. Najpierw przychodzili dziadkowie, potem ich dzieci, a teraz wnuki.

- A jak się nazywa taki rzemieślnik co ostrzy narzędzia? – pytam.

- Ślusarz - szlifiarz – mówi Pan Jan.

- Ale w Warszawie na Placu Trzech Krzyży widziałem zakład pod szyldem „Ostrzalnia” - dopowiada Pan Anatol i zawija naostrzony nóż w gazetę. Tak się zawijało tu narzędzia zawsze od lat.

Do zakładu wchodzi Pani po odbiór cążek.

- Wszystkie zakłady kosmetyczne u nas ostrzą – powiada Pan Jan – Ale fryzjerzy mają zakaz używania brzytew. Więc brzytew nikt nie ostrzy. My chyba też już wymierający zawód jesteśmy.

(Wojciech Koronkiewicz)