Słowo po niedzieli: Szacunek oddaję Policjantom

A właśnie, że tak! Uznałam, że policjantom należy się dobre słowo za to, czego doświadczają od blisko trzech lat, jak nie dłużej. I z tego co wiem, nie tylko ja uważam, że policjantom należą się słowa uznania, wsparcia i ogólnej pochwały. Bo mimo wielu prowokacji i obraźliwych słów, które kierują w ich stronę przedstawiciele środowisk opozycji, co w mojej ocenie, już dawno przekroczyło próg tolerancji, policja spisuje się na medal.

Zacznę od tego, że nasza, polska policja, jest profesjonalna. Zresztą już od wielu lat chwalę chłopaków w niebieskich mundurach – głównie tych z Białegostoku. Z nimi miałam do czynienia nie raz, jako kierowca, ale i również poszkodowana. Pamiętam dobrze, jak kilka lat temu wiozłam autem niepełnosprawną babcię i musiałyśmy wjechać do miejsca, do którego dojazd był zablokowany. Policjanci pomogli dowieźć babcię tam, gdzie nie mogła dojść o własnych siłach. Właśnie takiej postawy oczekuję od przedstawicieli organów bezpieczeństwa – czyli pomocy.

Pamiętam doskonale i widzę od lat, jak za każdym razem w okresie Świąt Zmarłych, policjanci kierują ruchem przy cmentarzach. Jest porządek, jest pomoc, mimo tłoku, mimo obecności wielu kierowców, którzy nie potrafią zrozumieć sygnałów ręcznego kierowania ruchem, albo w ogóle nie znają miasta. Policjanci drogówki czy prewencji stoją na deszczu i śniegu, często po wiele godzin, czuwając nad naszym bezpieczeństwem. Tak jest przynajmniej w Białymstoku.

Mogłabym w tym miejscu podać wiele innych przykładów dobrego traktowania przez policję, choć być może kibice będą mieli odrębne zdanie w tej sprawie. Jednak patrząc realnie na działania prewencyjne, mamy w rzeczywistości spokój na stadionach oraz w wielu miejscach zgromadzeń publicznych. Bo tak, tak właśnie jest. Cokolwiek nie słyszałam na różnego rodzaju transmisjach z wieców, policja zachowuje się profesjonalnie i dobrze. Prowokatorzy w tym czasie dwoją się i troją, żeby tylko wyprowadzić funkcjonariuszy z równowagi.

Nie wiem, nie mam pojęcia, jak długo trzeba ćwiczyć stoicki spokój, aby zachować zimną krew i opanowanie na te wszystkie agresywne gesty i wyzwiska, które absolutnie do policji nie pasują. Tylko w ubiegłym tygodniu widziałam jak krzyczano do młodych chłopaków i dziewczyn w mundurach, że są jak ZOMO. Tyle tylko, że gdyby byli jak ZOMO, to po dwóch okrzykach delikwent lub delikwentka wykrzykujący takie słowa, dostałby pałą po nerach i skończyliby na dołku bez nawet szczoteczki do zębów, ani telefonu do rodziny.

Tymczasem widzę tak zwaną agresję – przynajmniej tak ją opisują środowiska opozycji politycznej w Polsce – która objawia się kładzeniem się na jezdni i udawaniem ciut nie martwego. Widzę, kiedy policjant dostaje w twarz, leci z niej krew, ale nie leci z pałą na tego, który go uderzył. Widzę również to bestialstwo w postaci odartego naskórka i połamanego kręgosłupa, który zrósł się od razu w cudowny sposób, aby hospitalizowany mógł wybiec do wiwatujących znajomych opowiadając jak to został wszędzie połamany i bestialsko potraktowany.

Pytam więc – jaja sobie robią? Czy uważają, że wszyscy inni ludzie są takimi samymi idiotami jak protestujący, żeby kupować tanie bajeczki z prowokacji i brendzlować się potem nad brutalnością, która w rzeczywistości okazuje się być opanowaniem i zabezpieczaniem tłumu przed nim samym. Gdyby policji nie było na protestach, to stado rozjuszonych opozycjonistów pozabijałoby się samo z wścieklizny, którą widać na licznych nagraniach. Może to w sumie jest jakiś sposób na to, żeby w końcu było spokojniej. Zostawić tych agresywnych prostaków samym sobie i problem sam się w końcu rozwiąże, bo się między sobą pozabijają.

Mundurowi z Warszawy na pewno mają już wszystkiego po dziurki w nosie, ale w dalszym ciągu zachowują spokój i chronią zdrowie oraz życie tych, którzy w ich stronę wykrzykują zdania nad wyraz obelżywe.

W sumie to nawet ciekawostka, że im, tym krzykaczom, wolno nazywać innych bydłem, kazać wypierdalać, życzyć śmierci i tym podobne rzeczy, a mi – jak napiszę, że to banda debili, to sypią się gromy, że jestem wulgarna i chamska. Widocznie taka tolerancja, jak i moralność Kalego. Szczerze? Mam to gdzieś. Zwykłam nazywać rzeczy po imieniu i nie zamierzam tego zmieniać. Ktoś, kto zachowuje się jak bydło, nie zasługuje na inne traktowanie. Inne może być wtedy, jak zacznie się zachowywać jak człowiek cywilizowany i używać słów cywilizowanych. Wówczas może liczyć na moje poważne traktowanie w sposób cywilizowany. Dopóki tak się nie stanie, stado rozwrzeszczanych chamów i prymitywów, będę właśnie tak traktować, jak na to zasługują. W końcu – jak mawiał klasyk – nie nazywajmy szamba perfumerią.

Jedna rzecz w kontekście policji jest ciekawa tak naprawdę, która dzieje się na naszych oczach. Jak dotąd, mundurowi mieli niekoniecznie dobrą opinię w oczach ogółu. Byli utożsamiani często z brakiem profesjonalizmu, z przedłużeniem uzbrojonego ramienia rządu i batem na obywateli. Za to teraz, dzięki ich postawie, ten wizerunek w oczach coraz większej liczby osób zaczął się zmieniać o 180 stopni. Jeśli słyszę, a słyszę, z ust kibiców, że policja jest super, że należy się szacunek dla policji, to mam wrażenie, że stała się rzecz niemożliwa, niewyobrażalna.

Zresztą coraz więcej osób ma coraz lepsze zdanie o polskiej policji. I to jest niewątpliwy sukces formacji mundurowej, który zawdzięcza sobie i własnym funkcjonariuszom. Świetne przygotowanie oraz profesjonalne zachowanie przynoszą słowa uznania nawet od takich środowisk, jak kibice. Może nie wszyscy, ale coraz więcej z nich to dostrzega.

Ja osobiście uważam, że policjantom należą się ogromne podziękowania, ale i słowa uznania. Macie stoicką cierpliwość, jesteście świetnie przygotowani do swojej pracy. Chyba jeszcze nigdy nie byliście tak dobrze postrzegani przez tak dużą grupę Polaków. Na dodatek ta grupa rośnie z każdym protestem i każdym pokojowym jego zakończeniem. W moich oczach jesteście bohaterami, często bezimiennymi i jako, że mam świadomość, że część z moich podatków idzie na wasze utrzymanie, to nie żal mi ani grosza zapłaconego do urzędu skarbowego. Jestem dumna, że w Polsce jest tak świetna służba mundurowa, od której przykład może brać każda inna formacja policyjna w Unii Europejskiej.

(Agnieszka Siewiereniuk – Maciorowska/ Foto: Trzecie OKO)