Mały biznes rozgoryczony w obliczu gospodarczej katastrofy

Mój wujek, który całe życie prowadził własny biznes, także za tak zwanej komuny, zawsze mi powtarzał, żeby w biznesie nigdy nie liczyć na nikogo, a już na pewno nie na państwo - mówi Remigiusz Filarski. - Myślałem, że może w końcu, teraz po 30 latach mamienia przedsiębiorców pustymi frazesami i w obliczu gospodarczej katastrofy, coś się zmieni i będzie tak, jak powinno być w normalnym kraju, że władza rzeczywiście stanie na wysokości zadania i pomoże przetrwać nam ten trudny czas.

Pamiętam, że złapałem głęboki oddech, zadzwoniłem do wspólnika z przekonaniem, że damy radę. On, jako urodzony pesymista, stwierdził, że zobaczymy jak to będzie: "wiesz jak jest, diabeł tkwi w szczegółach". No i proszę... wizjoner - dodaje Filarski.

Pewnie większość przedsiębiorców po wypełnieniu drugiej strony wniosku stwierdziło, że kicha na taki interes. Odnoszę wrażenie, że chyba na to liczyli nasi decydenci - stwierdza. - Ja naprawdę zdaję sobie sprawę z sytuacji demograficznej naszego kraju, że płacąc ZUS na bieżąco utrzymujemy system emerytalny, który jest konsekwencją m.in. poprzedniego ustroju, że konieczna jest solidarność społeczna. Tylko dlaczego to zawsze przedsiębiorcy mają się z kimś solidaryzować i dorzucać swoje pieniądze do skarbca? Może teraz jest czas na to, aby ktoś solidaryzował się z nami?

W związku z tym zacząłem zastanawiać się, co by było, gdyby większość z nas - właścicieli firm - podjęło męską decyzję o niepłaceniu. ZUS-u, podatków, akcyz, koncesji i innych przymusowych danin. Co zrobią? Wszystkich nas zlicytują, do pozamykają do więzień? - pyta.

Sąsiad, który mieszka nade mną w mieszkaniu o podobnej wielkości, płaci około 100 złotych podatku. Mieszkamy w tym samym bloku, zajmujemy tę samą przestrzeń, ale dlatego, że ja mam firmę, jestem zwyczajnie "dojony" - nie kryje rozgoryczenia. - Gdybym miał wielką halę produkcyjną, zajmował dodatkowy teren w przestrzeni miejskiej, generowałbym hałas uciążliwy dla sąsiadów, to rozumiem. Chcesz mieć fabrykę w mieście, płać wyższy podatek. A w moim przypadku: ten sam blok, ta sama klatka schodowa, te same cegły, ten sam teren co u sąsiadów, a podatek 10 razy większy, bo firma. Druga sprawa to prąd. W firmie mam kilka energooszczędnych świetlówek, dwa komputery, drukarkę, lodówkę i ekspres do kawy. Średnie rachunki wynoszą 170 - 180 zł. Wspomniany sąsiad, który w mieszkaniu korzysta z pralki, lodówki, żelazka, telewizora i innych prądożernych urządzeń, płaci za prąd około 110 zł. Przecież do naszego bloku płynie ten sam prąd, przez ten sam kabel. Ale mój jest droższy tylko dlatego, że mam firmę. I znowu: gdybym miał fabrykę, posiadał maszyny generujące wielkie potrzeby energetyczne, to w porządku, mogę płacić więcej. A tutaj... Ten sam blok, te same cegły, ten sam kabel, a prąd droższy, bo mam firmę.

Rząd mówi o 212 miliardach złotych, ale niewielka część tej puli trafi na ratowanie miejsc pracy i utrzymanie płynności finansowej firm. Wystarczy jeden przykład: rząd proponuje 800 milionów złotych na dofinansowanie wynagrodzeń oraz niejasną możliwość pożyczek z Funduszu Pracy. Kwota ta wystarczy na wsparcie ok. 150 tysięcy pracowników. Zagrożone będą natomiast miliony miejsc pracy i potrzeba minimum 6 miliardów, aby zapewnić im wsparcie przez trzy miesiące. Trzeba też pamiętać, że potrzeby te z każdym dniem rosną - czytamy w komunikacie organizacji.